Thursday, 6 May 2010

Leven in Zuid Afrika - the Good Life!

Jullie hebben kunnen lezen hoe we bezig zijn onze wortels neer te leggen in Pretoria, waar Marjolein al een superleuke baan heeft en Joost hard bezig met zijn studie inschrijving bij de universiteit van Pretoria (of stiekem toch nog wat andere opties erbij). Maar naast werk en studie is er natuurlijk ook tijd om te genieten van al het moois dat Zuid Afrika te bieden heeft! Daarom deze keer een korte blik in Zuid Afrika - the Good Life!

Na onze modderactie in Magaliesberg zijn we iets (niet te veel) voorzichtiger geworden en dachten we - eerst maar een keertje naar Johannesburg! En waarom dan niet een lekker concert in de open lucht met het mooie Zuid Afrikaanse weer? Aldus overtuigden we onze Peruaanse vriend Carlos en togen we naar Emmarentia Dam voor Mango Groove! Dit is een beetje de multi-culti versie van de Zuid Afrikaanse Doe Maar, na jaren weer bij elkaar.

De dag begon prachtig met een tweetal singer songwriters onder een stralende zon. Toen de hoofdact kwam ging het een beetje druppelen, dus werd het anti-regen-lied ingezet. Helaas leidde dat tot een *jinx* en kregen we een tropische stortbui! Een deel van de Zuid Afrikaanse kampeerders (want als je naar buiten gaat, neem je natuurlijk wel alles mee: tuinstoelen, mini-BBQ, zonnescherm, rugby outfit, ...) rende naar de parkeerplaats, maar wij bleven een kwartiertje schuilen en zie - ons zonnetje kwam terug! Zodat we nog konden poseren voor deze leuke foto tussen de mensen met vuilniszak-jassen.

We kregen meteen zin in meer en kregen meer moed om iets te doen. Carlos zei "Waarom mail je Claudia niet, die gaat met een groep vrienden naar Coffee Bay aan de Wild Coast. Good people!". Zo gezegd zo gedaan - wij cold callen Claudia, laten haar alles regelen en ontmoeten haar en nog 8 andere avonturiers op het vliegveld. Want afstanden zijn _groot_ in Zuid Afrika, dus eerst een ruim uur vliegen naar East London en dan nog 4.5 uur rijden naar Coffee Bay. Eigenlijk is het maar drie uurtjes rijden, maar het laatste stuk weg ziet eruit als hier links - meer pot hole dan dat er nog weg over is! En dat dan voor 30 kilometer... Gelukkig hadden we twee goede chauffeuses (Claudia uit Portugal en Ineke uit Nederland!) die ons er doorheen gehaald hebben en vlak voor het donker kwamen we aan bij de Coffee Shack.

Aldaar wachtte ons een superleuk huisje, helemaal in traditionele stijl. Zien jullie het verschil tussen ons en de "echte" huizen uit de Transkei?

Om in de avontuurlijke stijl te blijven moesten we natuurlijk wel over een klein strand-riviertje, welk bij hoog-tij veranderde in een gevaarlijke maelstrom (who knew dat dat een Nederlandse etymologische oorsprong heeft?) direct uit een Griekse tragedie. Maar gelukkig was er 's avonds laat een veilige omweg om dit gevaar te ontwijken.

We hadden het goed geregeld en konden leker genieten van een lang weekend, dus eerst een dagje lekker relaxen op het strand met toasties van het kampvuur. Oh ja, en we zouden leren surfen maar het weer werkte niet mee (te hoge golven) dus dat werd de dag erna - om half acht 's morgens...

Uiteindelijk dus toch nog leren surfen en ziet het er niet supercool uit? Wij voelden ons echt Björn Dunckerbeck! (En we hebben echt wel op de golven gereden, en niet alleen maar op het strand).


Na deze vroege en verfrissende start werden we ietwat overmoedig: laten we eens een wandeling gaan maken langs de kust naar Hole in the Wall (hetgeen uiteindelijk niet zo'n bezienswaardigheid bleek te zijn, maar de route was fantastisch)! Al snel pikte we een lokale gids op (Daniel) die ons over stijle heuvels, langs ijzige afgronden en over kolkende rotsstranden leidde. Wij (en onze twee mede-avonturiers) vonden het zwaar maar de uitzichten en de lokale dieren (geiten, koeien, paarden, en misschien een luipaard - dat is nog een betwist geval) meer dan opwegen tegen de uitputting:

Heel erg warm, dus lekker even afkoelen in de zee!





Een fantastisch uitzicht, een van de vele! Met onze gids die even aangeeft hoe ver we nog moeten lopen.



Gelukkig hadden we nog een hele dag van thuis-reis voor de boeg om bij te komen van onze spierpijn. Wat een prachtig ruig land! Dus wat ons betreft: kom allemaal naar Zuid Afrika!

Joost en Marjolein

2 comments:

Unknown said...

Wat een super verhalen! En laten wij nou net van plan zijn om ergens in december/januari zelf eens te gaan kijkjen hoe het in ZA is...
xx, Hetty

Joost said...

Sweeeeeeeet!
Dan moeten onze meubels er wel een keer zijn, dus kunnen we jullie verwelkomen!