Leven in Zuid-Afrika

Het is de eerste herfstige dag in het seizoen - slechts 22 graden vandaag - en de grijze regenwolken doen me aan Nederland denken. Al veel te lang geleden dat we dit blog hebben bijgewerkt en er is ook zo veel gebeurd, maar je moet toch ergens beginnen om dat weer bij te halen. Sinds de laatste keer dat we geschreven hebben is ons leventje ook een beetje op-zijn-kop gezet door het nieuws dat we een klein jongetje-of-meisje verwachten eind augustus! Tijdens onze kerst-vakantie in de Drakensbergen en aan de kust onder Durban werd duidelijk dat Marjolein in verwachting is, en wij zijn heel blij! Net zoals iedereen de zwanger is heeft Marjolein haar ups en down gehad, maar alles gaat goed en volgende week kunnen we weer naar ons kindje kijken bij de 20 weken echo.

Vanwege Marjolein haar zwangerschap heeft ons reis-virus wel een beetje een knauw opgelopen en was de geplande trip naar Tanzania (Kilimanjaro, Zanzibar) op losse schroeven komen te staan: geen yellow-fever prikken of malaria medicijnen voor Marjolein betekende een "cancelation on medical grounds". Krijg je in ieder geval wel je geld terug. De "grap" van die yellow-fever prik is trouwens niet alleen dat je niet naar Tanzania kan zonder het risico te lopen op een enge ziekte, maar ook dat je dan daarna niet meer Zuid-Afrika terug in mag. Dus, alle malaria gebieden (Kruger op dit moment, St Lucia, Victoria Falls, Okovango delta) zijn allemaal "no-go", maar we hebben een super-leuk alternatief gevonden voor de paas-vakantie voor een laatste uitstapje met zijn tweetjes: de Kalahari woestijn. We gaan zelf (heeeeeel ver) rijden en dan twee nachtjes bijkomen in een echte eco-lodge.

Gelukkig komt de wereld ook naar ons toe! Mijn ouders hebben ons bezocht in Pretoria en genoten van de rust die ons buurtje biedt. We hebben samen een beetje rondgekeken in Johannesburg en onze thuis-stad, de universiteit bezocht en zelfs authentiek Koreaans gegeten! Zelfs dat hoef je hier niet te missen. Het was heel fijn om gewoon wat tijd samen te hebben! Cees en Ineke zijn daarna nog heel Zuid Afrika rondgeweest en belden ons dan 's avonds op met de wilde verhalen. Maar voor meer details moeten jullie maar in Lisse gaan vragen! Ook Rody is nog twee(!) keer naar ZA afgereisd, maar dat had volgens mij niet alleen maar met ons te maken. ;-)

Het laatste nieuws over Zuid-Afrika als sports-natie: ik weet niet of jullie er in Nederland nog van gehoord hebben, maar de afgelopen maand was het wereldkampioenschap cricket in India, Bangladesh en Sri-Lanka. En Nederland deed ook mee! "We" hebben helaas wel alle potjes verloren en mogen de volgende keer in 2015 ook niet meer meedoen, maar met 5 geboren Zuid-Afrikaners in het Oranje team droeg men hen hier ook een warm hart toe. Drama was wel dat het SA cricket team vooraf een grote favoriet was, maar er in de eerste knock-out ronde uitvloog tegen de relatieve laagvlieger Nieuw Zeeland. En dat was niet de eerste keer dat zoiets gebeurde met het ZA team, die hier de bijnaam "chokers" hebben... En ik dacht dat de Nederlandse pers altijd genadeloos was ten opzichte van ons voetbal-team. Maar the show must go on, en zaterdag zaten wij, na ons uitje naar de musical "Alice in Wonderland" met de meiden van Peas-in-a-Pod, bij de Indier te eten en konden we nog net de laatste overs van de finale India tegen Sri-Lanka meepakken. Dus als iemand nog wil weten wat een no-ball, een LBW, of een duck is, stuur maar een mailtje! India won trouwens in een spannende pot, dus 1.2 miljard mensen uit hun dak.

Met Marjolein haar werk gaat het als een trein: het trainen en begeleiden van sociale entrepreneurs (in Nederland heten die denk ik ookwel maatschappelijk verantwoorde ondernemers of ZZP-ers) in hun eerste ventures! Dat is dus in Zandspruit, een informele gemeenschap in noord-Johannesburg, vlak naast Cosmo City waar ik vrijwilligerswerk doe. Nu was het nieuws deze week iets minder aangezien er grote protesten waren in Zandspruit over het gebrek aan service dat de overheid levert. Met de lokale verkiezingen over een maandje is dat allemaal meer in-the-picture en vallen de politici over elkaar heen met beloftes. In onze ogen echter zijn de beloftes die je hier krijgt van de overheid of politici iets dat je met een korreltje zout moet nemen. Op een positieve noot: hoewel er geen geld meer was vanuit Nederland, heeft Marjolein zelf de financiering van het tweede deel van haar project binnengehaald! Dus dat betekend dat het project ook daadwerkelijk afgemaakt kan worden. En dat is goed nieuws, want er staan al andere groepen en projecten aan de deur te kloppen om hetzelfde traject uit te rollen in andere informele gemeenschappen. Dus veel werk aan de winkel!

Met mijn studie gaat het in 2011 ook een stuk harder dan in 2010. Twee weken terug heb ik mijn eerste conferentie artikel opgestuurd en ben ondertussen alweer aan het werk aan de volgende. Dus na een jaar of 9 heb ik dan toch door hoe dat werkt in de wetenschap! Als iemand ooit nog leest over "A Generic Set-Based Particle Swarm Algorithm" dan weet je dat ik toch niet alleen maar heb stilgezeten hier. En dat het gepubliceerd is natuurlijk, want dat is nog niet zeker. En met ons nieuwe "hok" op de universiteit met nieuwe bureaus en met (veel) krachtigere PCs is het ook een stuk aangenamer werken. Mijn acht (!) 3Ghz i7 processoren zorgen dat simulaties draaien een stukje makkelijker is. Tenminste, nu de PCs het weer doen: van de 5 nieuwe PCs die uit het research budget waren aangeschaft, had ik er persoonlijk na 3 weken al 4 in de soep gedraaid. Nu denken we dat het bedrijf dat de losse onderdelen in elkaar geschoefd heeft dat niet echt handig had gedaan de eerste keer, maar na een retourtje fabriek werken ze allemaal weer zonder problemen. Gelukkig maar, want mijn reputatie bij de professor was natuurlijk niet echt de goede kant aan het opgaan op deze manier... :-D