Monday 17 September 2007

Apres vakantie-blues?

Nee hoor! Hier is het allemaal hartstikke OK, zeker omdat we naar de vakantie vandaag weer een vakantiedag hebben: "Respect for the Elders day". Omdat ik zelf ook een dagje ouder begin te worden (gewoon blijven ademen schijnt aan de ene kant gezond te zijn, aan de andere kant dit onverwachte bij-effect te hebben) heb ik in ieder geval respect voor deze vrije dag. :-)

Dit weekend was dus drie dagen ipv twee en dat betekende dat er eens flink gepland moest worden over "waar gaan we heen en wat gaan we daar doen?"; je moet toch immers ook iets anders doen dan alleen maar in het kantoor zitten of op school. Dit weekend trokken we er dus met zijn viertjes (+ Adrienne en Joy van Yotsuya) op uit om naar Hakone te gaan. Dat is een soort weekend-trip plek die de Japanners zelf erg leuk vinden, met een meer midden in de bossen. Een professionele beschrijver had er dit over te zeggen:
http://www.japan-guide.com/e/e5200.html

Belangrijkste dingen om te doen in Hakone zijn hiken (maar laat het nou net regenen op de zondag die wij daarvoor hadden ingepland), een trip maken over het meer in een namaak piratenschip (done that, got the pictures to prove it later on), een onsen doen (Japans stoombad uit een natuurlijke bron) en naar een van de vele musea die de buurt rijk is. Nu zijn een aantal daarvan wel een beetje een "stretch" voor de naam museum (meer een winkel voor locale producten) was het Open Air Museum echt een aanrader: beelden en stellages in een hele mooie natuurlijke omgeving. Sweet!
http://www.hakone-oam.or.jp/eng/

Na daar langer dan gepland te hebben rondgewandeld, gingen we naar de tandradbaan + kabelbaan om een korte wandeling te maken aan de top van de "Vallei van de Hel": genoemd naar de vele zwavelachtige bronnen die in die vallei ontspringen en naast veel rook een penetrante rotte-eieren-geur achterlaten. Helaas waren we slechts op tijd om met de kabelbanen van A naar B te gaan, maar niet meer om uit te stappen. Geen blik op de patio van Satan dus.

Hier ging het plan een beetje mis: Joost had zijn portomonee in de kabelbaan laten vallen, met daarin bankpas, treinkaart en bewijs van regsitratie dat ik in Japan mag wonen. Ai! Maar na wat overleg met de kabelbaanmannen, veel onbegrijpelijke Japanse telefoongesprekken en een hele wilde autorit over slingerende bergweggetjes, stonden we een uur later weer op dezelfde plek, maar nu 1 portomonnee zwaarder. Nogmaals hulde aan het Hakone kabelbaan-team!

De volgende dag toch nog beetje gehiked over een oude weg die vroeger Edo (=Tokyo) met Kyoto verbond: http://en.wa-shoi.com/?page=100535
Echt een hele leuke trip, maar het deed me wel een beetje medelijden hebben met de mensen die dit vroeger als snelweg moesten gebruiken: ongelijke stenen, errug steile heuvels op en af... Niet echt iets om met de fiets te doen.

Maar het allergrappigste van het weekend was toch wel de revelatie dat ons hotel (een traditioneel Japanse Ryokan met eigen Onsen, wel lekker budget) direct naast het "Museum van de Kleine Prins" stond. http://en.wikipedia.org/wiki/The_Little_Prince
Nu was Adrienne helemaal gek van dit verhaal en de andere dames wisten er ook veel van, maar ik was natuurlijk weer helemaal ongewis van dit kinderboek! Gelukkig hebben we nu de (Franse) versie in huis, dus kan ik ook meekomen!

Dat was het voor vandaag...

Joost

2 comments:

Unknown said...

Ow Joost, hoe kan je de knip nou laten vallen? >_<
Is het echt nodig dat je een registratiebewijs altijd bij je moet dragen? Lekker riskant.

Grappig dat van De Kleine Prins, echt niet verwacht dat je daar een museum ervan aantreft. En een heel museum over dat ene boek? Zeker erg veel kleine musea in Japan :)

Joost said...

Niet zo sim inderdaad, maar ja, stuff happens. :-) Ik denk trouwens dat het registratie bewijs net zo is als in Nederland: je hoeft hem niet bij je te hebben, maar als de politie ernaar vraagt...

Over dat museum: ik denk vooral dat Japanners heel goed zijn in het helemaal opgaan in een idee en dat dan compleet uitzoeken en uitmelken. Beetje te gefocussed zijn ze af en toe. Maar op zich was het heel grappig en ik ga zo maar eens het verhaaltje lezen om te begrijpen waar het nou allemaal om draaide.